تألیف و ترجمه: حمید وثیق زاده انصاری
منبع:راسخون




 
بزرگ پا یکی از اسرار افسانه‌ای حل نشده‌ی قرن بیستم بوده است، که به قرن بیست و یکم کشیده شده است. موجودی با بدنه‌ای بزرگ، که به آن گفته می‌شود بزرگ پا، در جنگل‌های آمریکا و هیمالیا وجود دارد. همه نوع مدرکی برای اثبات وجود آن ارائه شده است، اما جهان قانع نشده باقی ‌مانده است.
افسانه بزرگ پا به مدت بیش از نیم قرن است که ادامه‌ یافته است. این از معروف‌ترین افسانه‌های انسان‌ نما‌های مودار در جهان است. این داستان از جنگل‌های شمال آمریکا و کانادا شروع شده است. بزرگ پا در تمام ایالات متحده‌ی آمریکا دیده شده است، به جز در دلور و هاوایی. با گذشت زمان، بزرگ پا نام‌های بسیاری به خود گرفته است- از طرف هندی‌های بریتیش کلمبیا نام "ساسکواچ"، از طرف سرخ پوستان آمریکا نام "بوکبوکوولی"، و "یتی" را در آسیا به خود گرفته است. گفته می‌شود این موجود را همه نوع انسانی دیده است. غربی‌ها ادعا می‌کنند که آن را در ارتفاعات هیمالیا دیده‌اند. شرپاها (قومی از افراد) که در دامنه‌های این کوه‌های بزرگ زندگی می‌کنند این موضوع را در دفعات متفاوتی تأیید کرده‌اند. هم چنین مواردی وجود داشته است که در آن کوه نوردان ادعا کرده‌اند که یتی راه را به آن‌ها در زمانی که گم شده بودند نشان داده است. اما دیدن تصاویر توهمی در ارتفاع دو هزار پایی غیر معمول نیست.
گمان می‌رود بزرگ پا ارتفاعی بین 6 و 9 متر داشته باشد، و بین 300 تا 600 پوند وزن داشته دارد. ویژگی‌های صورت آن انسانی هست و پوست صورت و دست‌ها و پاهايش که به طور متمایزی شبیه انسان است، تیره و چرمی می‌باشند. او سری بزرگ دارد و بدنش کاملاٌ از پشم پوشیده شده است. آن‌ها بدن عضلانی‌ و شانه‌های عظیمی دارند، که آن‌ها را قادر می‌سازد تا به راحتی از سطوح شیب دار بالا بروند. نسخه مؤنث این گونه گفته می‌شود که سینه‌های بزرگی داشته باشد. بیشتر افرادی که ادعا می‌کنند که بزرگ پا را دیده‌اند سعی می‌کنند به این نظریه که این یکی از حلقه‌های گم شده در زنجیره‌ی تکاملی انسان است اعتبار دهند. شواهد به صورت اثر انگشت و رد پا ارائه شده است. بیشتر مواقع این اثرها در واقع مجموعی از اثر یک انسان و موجودی مثل میمون هستند.
دیده شدن یک بزرگ پا مقدار مشخصی تبلیغات و کنج کاوی به همراه دارد. بسیاری از افراد شوخ (!) در گذشته به جعل مدارک و شواهد وجود بزرگ پا برای شیطنت کردن اعتراف کرده‌اند. آن‌هایی که در میان این‌ها خلاق تر بوده‌اند موفق به در آوردن مقداری پول از طریق فروش "مدارکشان" شده‌اند. در نتیجه تعداد زیاد فقط دیده شدن بزرگ پا، و هم چنین گزارش شاهدان عینی اعتبار زیادی ندارند. حتی ادعای یک جانور شناس، اگر فقط یک گزارش از یک شاهد عینی باشد، در همان ابتدا رد می‌شود. رد پا‌های بزرگ پا بیشترین و محبوب‌ترین شکلِ مدارک ارائه شده است. اما مشکل این است که به هیچ وجه سازگاری و هماهنگی‌ای در رد پا‌ها وجود ندارد. برخی از رد پاها دارای انگشتان معمولی پا هستند در حالی که برخی دیگر دارای انگشتان پهن هستند. انگشتان پاهایش از دو تا شش عدد می‌باشند. ادعایی وجود داشته است که در آن گفته می‌شد که بزرگ پا مانند یک مار می‌خزید زیرا نمی‌خواست از خودش رد پایی به جا بگذارد. نمونه‌های مو معلوم شده است که متعلق به گوزن شمالی، خرس و گاو هستند. حتی مو‌های جعلی قابل دست رس برای خرید هم یافته شده است. هم چنین نمونه‌های خون می‌توانند مایع انتقالی باشند.
مؤثر‌ترين شکل بین تمام اشکال مدرک ضبط آن در فيلم است. رد کردن چیزی که همه می‌توانند ببینند دشوار است. معروف‌ترين در ميان آن‌ها فيلم کوتاه 16 دقیقه‌ای است در سال 1967 راجر پترسون و باب گیملین در رودخانه‌ی بلاف دركاليفرنيا، گرفته بودند. حتي اگر فرض کنیم که این یک انسان در لباس مبدل یک میمون نبود، به این فیلم باید با کمی شک و تردید نگاه شود. یکی از دلايل آن اين است كه راجر پترسون به مردم گفته بود كه دارد فقط به قصد فیلم برداری از بزرگ پا به جنگل می‌رود. این چیزی است که در سي و هفت سال بعد از این رؤیت کردن او اتفاق نيفتاده است. او سود خوبی از فروش كتابی كه در مورد اين موضوع نوشته بود کرد. کسانی که به واقعی بودن این فیلم باور دارند این را می‌گویند که هیچ انسانی قفسه‌ی سینه‌اش به پهنی قفسه‌ی سینه‌ی موجودی که در این فیلم است نیست و نحوه‌ی راه رفتنش را هیچ بنی بشری نمی‌تواند تقلید کند.
کشف گوریل کوهستانی بیش از یک صد سال پیش تا حدودی دارای هاله‌ای از رمز و راز و شک بود. این مه آلودی تا زمانی که یک جسد پیدا نشده بود بر طرف نشد. اما از آن جا که بیش از نیم قرن است که از "دیده شدن" اولین بزرگ پا می‌گذرد، بسیار بعید است که موجودی از آن گونه وجود داشته باشد. سازمان های مختلف در ایالات متحده وجود دارند که متقاعد شده‌اند که بزرگ پا وجود دارد، و مقدار قابل توجهی از زمان را صرف تلاش برای متقاعد کردن آن‌هایی که باور ندارند می‌کنند.